Η βόλτα της Έλενας στο ψηλότερο βουνό της Κέρκυρας στην Μονή του Παντοκράτορα …
Στις 6 Αυγούστου η Εκκλησία μας τιμά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή κατά τη συνηθισμένη έκφραση στον τόπο μας του Παντοκρατόρου, οπότε έστω και νοερά θα σε πάω σε ένα μέρος που αγαπώ πολύ και έχω όμορφες αναμνήσεις. Σίγουρα αξίζει κάθε επισκέπτης που έρχεται στο νησί να δει αυτόν τον κρυμμένο φυσικό θησαυρό και να περπατήσει μέχρι την Μονή του Παντοκράτορα . Ο Παντοκράτορας είναι το ψηλότερο βουνό της Κέρκυρας, με υψόμετρο 906 μέτρα. Στην αρχαιότητα ο Παντοκράτορας ονομαζόταν Ιστώνη. Το σημερινό του όνομα το οφείλει στην ομώνυμη Μονή που χτίστηκε σχεδόν στην κορυφή του βουνού το 14ο αιώνα. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού και είναι ένα βουνό εξαιρετικής ομορφιάς, μια περιοχή που φημίζεται για τις όμορφες περιπατητικές διαδρομές της.
Κάθε χρόνο από πρώτη Αυγούστου μέχρι έξι , πολλοί πιστοί ανεβαίνουν σε αυτό το βουνό για να προσκυνήσουν στην Μονή του Παντοκράτορα. Έθιμο λοιπόν και δικό μου από μικρό παιδί τέτοιες μέρες να παίρνω το δρόμο για το βουνό… Κάποια πράγματα στην ζωή μας δεν αλλάζουν, είναι αυτές οι μικρές στιγμές που δίνουν νόημα στην ύπαρξή μας και μας φέρνουν μπόλικες αναμνήσεις στο μυαλό. Έτσι λοιπόν στο δρόμο για το βουνό θυμήθηκα την γιαγιά μου, που ξυπνούσαμε χαράματα για να πάμε να προσκυνήσουμε στον Παντοκράτορα…να ανάψουμε τα κεράκια και να την νιώθω να ψιθυρίζει εκατό ευχές για υγεία, μόνο αυτό ήθελε η γιαγιά και μόνο αυτό ευχήθηκα και εγώ φέτος….
Στο προαύλιο της Μονής υπάρχει ένα όμορφο σιντριβάνι που το έθιμο θέλει να ρίχνεις μέσα ένα κέρμα, να κάνεις μια ευχή….και ίσως να πραγματοποιηθεί. Η αυλή είναι γεμάτη με δέντρα και λουλούδια με λίγα λόγια ένας μικρός παράδεισος…. που σίγουρα θα νιώσεις κατάνυξη και θα έρθεις κοντά στο θεό , αυτό το βουνό είναι ευλογία.
Έξω από την Μονή κάθε χρόνο γίνεται ολόκληρο πανηγύρι, πάγκοι γεμάτοι από καλούδια , ε λοιπόν και εγώ κάθε χρόνο αγοράσω σταυρουδάκια για όλους τους αγαπημένους μου, άρτους, λουκούμια, “κουτσούλους πιπεράτους” και εσύ που δεν είσαι από Κέρκυρα και διαβάζεις θα σου πω ότι είναι παραδοσιακά μικρά ζυμαράκια από ζάχαρη, νερό, αλεύρι, μέλι και πιπέρι που ψήνονται στο φούρνο. Επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να πας στο βουνό αυτές τις μέρες και να μην συναντήσεις γνωστό… όλη η Κέρκυρα θα περάσει από την Μονή για προσκύνημα μέχρι αργά το βράδυ.
Η ώρα που έφτασα στο βουνό λόγο υποχρεώσεων ήταν περίπου έντεκα το βράδυ, το Αυγουστιάτικο φεγγάρι η καλύτερη συντροφιά , τόσο λαμπερό που φώτιζε το δρόμο…. και παράλληλα τόσο κοντά που έπαιρνα όρκο ότι μπορώ να το αγγίξω… Η θέα πάντα μου κόβει την ανάσα, τα φώτα της πόλης φαίνονται ξεκάθαρα, για μια στιγμή πίστεψα ότι είμαι σε αεροπλάνο. Κάπως έτσι και φέτος έφτασα στο όμορφο βουνό να περπατάω προς την Μονή και να συναντάω γνωστούς και συγγενείς με την μόνη ευχή για χρόνια πολλά με υγεία….Αχ πόσο ανάγκη έχουμε φέτος αυτήν την ευχή….Τα κεράκια άναψαν οι ευχές έγιναν το κέρμα στο σιντριβάνι έπεσε και ένιωσα κατάνυξη σε όλη μου την ψυχή. Σειρά είχαν οι πάγκοι με τα πολύτιμα καλούδια γιατί μη ξεχνάς οι αναμνήσεις χτίζονται όταν ενεργοποιήσεις όλες σου τις αισθήσεις ….υπήρχε περίπτωση να αφήσω την γεύση απ’έξω? Εεε σου λέω ποτέ…!!!! Αφού αγόρασα ένα σωρό καλούδια για όλους τους αγαπημένους μου, είχε φτάσει η μεγάλη στιγμή….μη γελάσεις….Κάτω από την Αυγουστιάτικη φεγγαράδα να απολαμβάνω ένα ψητό καλαμπόκι και να γελάω άπειρα με την παρέα μου….Αυτή είναι η ζωή μικρές στιγμές….που κρύβουν μέσα τους ένα παράδεισο!!! Βοήθεια μας και του χρόνου! Χρόνια Πολλά με υγεία!
